ตอนแรกรุ่นพี่มีแค่ 2 คน อยู่ ม.3 รุ่นพี่รุมกระทืบน้องสายฝน พยายามจะลุกขึ้นยืนตั้งหลัก ไปหาเพื่อน แต่โดนรุ่นพี่กระทืบถีบ ประมาณ 3-4 นาที นกระทั่งมีเด็กบอกว่าครูมา ก็แยกย้าย แล้วน้องขอลาไป รพ. แต่น้องไม่มีสิทธิ 30 บาท
แรกๆน้องก็จ็บ จนต่อมาเริ่มมีไข้ขึ้นเรื่อยๆ วันที่3เริ่มไม่ไหว วันที่4ไปหาหมอ หมอพาไปเอ็กซ์เรย์กระดูก พอกลับไปถึงบ้าน กินข้าวไม่ถึง 20 นาที ขาเริ่มขา เดินไม่ได้ ก็พากลับไป รพ.อีกครั้งพยาบาลบอกว่าไม่เป็นไร แค่ฉีดยาให้ตามปกติ แต่พี่ได้พาน้องไป รพ.ศิริราช แพทย์พบว่าหนองกัดเส้นประสาทช่วงล่าง บริเวณข้อต่อส่วนที่ควบคุมกล้ามเนื้อ ทำให้เป็นอัมพาต ถ้าผ่าตัดอาจจะเสียชีวิตหรือรอดชีวิต หรือถ้าไม่ผ่าอาจจะเดินไม่ได้
น้องเข้าห้องผ่าตัดตอนตี4 มารู้สึกตัวอีกทีตอน4โมงเย็น นอนพักเพราะเหนื่อยจากการรมยาสลบ รักษาตัว3เดือน ไม่มีใครบอกว่าเดินไม่ได้ จนกระทั่งหมอมาพูดกับน้องตรงๆว่า น้องเดินไม่ได้ น้องถึงรู้ว่าตัวเองเดินไม่ได้ น้องรักษาตัวใน รพ.ศิริราช 6-7 เดือน เพราะหนองมันไปกัดเส้นประสาทจนขาดแล้วต่อไม่ได้ เหมือนกระดูกหลุดออกมา เป้นอัมพาต สั่งการไม่ได้ ควบคุมกล้ามเนื้อไม่ได้
น้องสายฝนบอกว่า รับปากหมอว่าจะไม่ได้ทำร้ายตัวเอง เพราะสัญญากับหมอแล้ว พยาบาลเก็บของมีคมทุกอย่างไว้หมด เพราะกลัวน้องจะทำร้ายตัวเอง จนถึงวันนี้ยังทำใจไม่ได้ว่าตัวเองเดินไม่ได้ ทำให้ตนเองต้องหยุดเรียนมาตั้งแต่ ม.2 เป็นต้นมา
ทุกครั้งที่เห็นเพื่อน เห็นน้อง เห็นคนอื่น เห็นชุดนักเรียนแล้วอยากเรียน อยากกลับไปดูแลแม่ ตอนนั้นคุณแม่กำลังตามคดีอยู่ แต่คุณแม่ก็มาเสียชีวิตก่อน เนื่องจากปวดบวม และคุณพ่อก็ถูกวัยรุ่นขับรถชนทำให้กระดูกแตก ทำให้เกินได้ไม่ปกติ สายฝนเป็นลูกคนเดียว คุณพ่อทำอาชีพฉาบปูน น้องสายฝนก็ช่วยคุณพ่อ อยู่กันสองคนพ่อลูกตามปกติ พยายามอยู่ให้ได้ทุกวัน และตอนนี้น้องสายฝนก็เรียน กศน.
น้องสายฝนบอกว่า หนึ่งในรุ่นพี่ที่รุมทำร้ายเป็นถึงลูกตำรวจ ตามไปถึง รพ. ถามว่าจะเอาเงินเท่าไหร อย่าสำออย ใส่ชุดดำมากับเพื่อน จนน้องสายฝนต้องมาเรียกให้ รปภ.พารุ่นพี่ออกไปข้างนอก รุ่นพี่ 7 คนที่ทำร้าย มอบตัว4คน อีก3คนไม่มาเป็นลูกตำรวจ
พ่อของรุ่นพี่ที่รุาทำร้ายแนะนำให้ฟ้องแพ่ง รร. ก็จะได้เงินชดเชย รวมถึงพ่อรุ่นพี่ที่เป็นตำรวจก็จ่ายเงินชดเชยให้ แม่ต้องเซ็นยอมความ แต่แม่ไม่ยอมเซ็นยอมความ
น้องสายฝนมาร้องขอความเป็นธรรมให้ตัวเองและแม่ ยังโดนซ้ำเติมอีก รุ่นพี่1ใน7คนยังออกมาขอโทษจากใจ แต่นอกนั้นไม่มีใครคิดที่จะขอโทษหรือสำนึกเลย แม้กระทั่งรุ่นพี่ที่เหลือที่รุมทำร้ายยังคิดว่าเงินที่เขาช่วยเหลือ เป็นเศษเงินที่เขาเอามาช่วยเหลือ และน้องอยากจะฝากว่าตนเองไม่ต้องการเงินทอง ขอแค่สำนึกผิดก็พอ ตอนนี้ก็ทรมานเจ็บมากพอแล้ว
ที่มา : http://morning-news.bectero.com/
0 ความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น